Իրանը պատրաստվում է հակահարված տալ Միացյալ Նահանգներին Մերձավոր Արևելքում՝ հաղորդել է Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուսի Telegram ալիքը։ Ավելի վաղ հաղորդվել էր, որ «ամերիկացիները սխալ հաշվարկներ են արել», քանի որ Իրանը նախկինում տարհանել էր բոլոր նյութերը երեք միջուկային օբյեկտներից, որոնք հարված էին ստացել ԱՄՆ-ի կողմից։               
 

«Ար­վես­տը երկ­խո­սու­թ­յուն է. ցու­ցա­հան­դե­սում միայն իմ ապ­րա­ծը չէ, կյանքն է»

«Ար­վես­տը երկ­խո­սու­թ­յուն է. ցու­ցա­հան­դե­սում միայն իմ ապ­րա­ծը չէ, կյանքն է»
27.09.2019 | 01:42

Սև-սպի­տակ նկար­ներ, գու­նա­յին ինք­նա­տիպ հա­մադ­րու­թյուն­ներ, վե­րա­ցա­կան գծեր ու ձևեր, ծա­նոթ կեր­պար­ներ, լույս ու ստ­վեր, փոք­րա­ծա­վալ կեր­պա­րա­յին քան­դակ­ներ: Ար­վես­տա­սեր­ներ, որ գա­լիս են, շր­ջում ցու­ցաս­րա­հում, եր­կար դի­տում այս կամ այն աշ­խա­տան­քը: ՏԻԳ­ՐԱՆ ԶԱ­ԼԻ­ՆՅԱ­ՆԻ նկար­չա­կան աշ­խարհն է: Այդ աշ­խար­հում նկար­նե­րը կա­րող են ծն­վել մեկ գի­շեր­վա մեջ, ապ­րում­նե­րից, տրա­մադ­րու­թյու­նից: «Սա ար­տա­հայտ­ման ձև է, միտք, խոսք»,- բա­ցատ­րում է նկա­րի­չը: Ան­տե­սա­նե­լի թե­լով մե­կը մյու­սին կապ­ված ար­վես­տի այս գոր­ծերն ապ­րում են ի­րենց կյան­քով, ա­ռան­ձին-ա­ռան­ձին կախ­ված են նկա­րիչ­նե­րի միու­թյան ցու­ցաս­րա­հում: Նկա­րի­չը նրանց չի կա­ղա­պա­րել վեր­նագ­րե­րով, չի ու­զում նա­խա­պես պլա­նա­վո­րել, թե ինչ­պես պետք է դի­տո­ղը տես­նի-ըն­կա­լի նկա­րը: Մեկն ի­րեն է գտ­նում նկա­րում, մյու­սը՝ իր հո­գե­վի­ճա­կը: Մե­կը միայ­նու­թյունն է տես­նում, մեկ ու­րի­շը՝ մարդ­կա­յին սի­լուետ­նե­րում ան­գամ լեռ­ներ է նշ­մա­րում։ Նկար­չին դուր է գա­լիս, երբ ա­զա­տո­րեն շր­ջում են իր նկար­նե­րի աշ­խար­հում, ու ա­մեն մե­կը գտ­նում է ի­րե­նը:

-Իսկ Ձեզ չե՞ն գտ­նում այս աշ­խա­տանք­նե­րում:
-Ինձ ճա­նա­չող մար­դիկ, հա­րա­զատ­ներս ոչ թե գտ­նում են, այլ գու­շա­կում, թե ինչ ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում է ծն­վել այս կամ այն նկար­նե­րի շար­քը:
-Գու­նա­վոր նկար­ներն ի՞նչ տրա­մադ­րու­թյան ժա­մա­նակ են ստեղծ­վում:
-Ըն­դուն­ված կար­ծիք կա, որ լավ գոր­ծե­րը մե­լա­մաղ­ձոտ ժա­մա­նակ են ծն­վում, մինչ­դեռ կա­րող ես շատ ու­րախ ժա­մա­նակ տխուր գործ ստեղ­ծել:
-Լավ, բայց ին­չու՞ գու­նա­վոր, ին­չու՞ սև-սպի­տակ, գույ­նե­րի ընտ­րու­թյունն ին­չո՞վ է պայ­մա­նա­վոր­ված:
-Դժ­վար է ա­սել: Նկար կա, որ­տեղ շատ է թու­նա­վոր կա­նա­չը: Ե­թե նկա­րե­լիս սկ­սեմ մտա­ծել, գի­տակ­ցա­բար մո­տե­նալ, ընտ­րել գույ­նե­րը, չգի­տեմ՝ ինչ կս­տաց­վի: Նկար­նե­րը ինք­նա­բուխ են ծն­վում, զգա­լով ես ա­նում:
-Ե՞րբ սկ­սե­ցիք զբաղ­վել նկար­չու­թյամբ:
-Վա­ղուց եմ նկա­րում, բայց ա­ռա­ջին ան­գամ եմ ներ­կա­յա­նում ցու­ցա­հան­դե­սով: Ինձ դր­դե­ցին մտե­րիմ­ներս՝ մի տեղ ցու­ցադ­րիր, տես­նենք... Հա­ճե­լի է, երբ շատ մարդ է հա­ղոր­դակց­վում ստեղ­ծա­ծիդ հետ: Ար­վես­տը երկ­խո­սու­թյուն է. ցու­ցա­հան­դե­սում միայն իմ ապ­րա­ծը չէ, կյանքն է, և պա­տա­հա­կան չէ, որ վեր­նագր­ված է «Եր­կու խոսք կյան­քի մա­սին»: Շու­տով կլի­նի երկ­րորդ ցու­ցա­հան­դե­սը: Ա­վե­լի մեծ թվով աշ­խա­տանք­ներ կներ­կա­յաց­նեմ այլ տա­րած­քում:
-Բա­ցի նկար­չու­թյու­նից...
-Ե­րաժ­շտու­թյուն եմ գրում, ինչ-որ ժա­մա­նակ ե­րաժշ­տա­կան խումբ եմ ղե­կա­վա­րել:
-Նկա­րը նաև նյու­թա­կան ար­ժեք է: Մտա­ծե՞լ եք վա­ճա­ռե­լու մա­սին:
-Գու­մար վաս­տա­կե­լու հա­մար փոր­ձում եմ մեկ այլ բան ա­նել, բայց ար­վես­տում զերծ եմ մնում «վա­ճա­ռեմ, որ մի բան ա­նեմ» զգա­ցո­ղու­թյու­նից:
-Բայց երբ նկա­րը գնում են, դա նաև արժևոր­ման ձև է:
-Երևի մո­տեց­ման խն­դիր է. ես ու­րիշ կերպ եմ այս աշ­խար­հը տես­նում: Այ­վա­զովս­կին, օ­րի­նակ, գրե­թե չէր վա­ճա­ռում իր կտավ­նե­րը: Այս նկար­նե­րից յու­րա­քան­չյուրն իմ մի մաս­նիկն է, նկար­ներ կան, որ մեկ ըն­տա­նիք են կամ մի հո­գե­վի­ճակ, ու ես չեմ կա­րող դրան­ցից կտր­վել:
-Նկար­չու­թյուն-ե­րաժշ­տու­թյուն. ար­վես­տի այս ճյու­ղերն ի՞նչ ներ­քին կապ, փո­խազ­դե­ցու­թյուն ու­նեն:
-Գի­տա­կան ա­ռու­մով ա­մեն իր, նկա­րը՝ նույն­պես, ձայն ու­նի, քա­նի որ ու­նի հի­շո­ղու­թյուն, վիբ­րա­ցիա: Ե­րաժշ­տու­թյունն էլ ձայն ու­նի, ինք­նին վիբ­րա­ցիա է: Կա­րե­լի է ա­սել՝ եր­կուսն էլ ձայն են, եր­կուսն էլ նկար. ձայ­նից կա­րող ես ստա­նալ նկար, նկա­րից՝ ձայն:
-Մաս­նա­գի­տու­թյամբ հո­գե­բան-բժիշկ եք, Ձեր մաս­նա­գի­տու­թյու­նը որևէ կերպ ար­տա­հայտ­վու՞մ է ար­վես­տում:
-Ես վե­րա­կանգ­նո­ղա­կան աշ­խա­տան­քներ եմ տա­նում աու­տիզմ, ԴՑՊ ու­նե­ցող ե­րե­խա­նե­րի հետ: Աու­տիզմ ու­նե­ցող ե­րե­խա­նե­րի աշ­խար­հըն­կա­լու­մը, պատ­կե­րա­ցում­նե­րը լրիվ ու­րիշ են. կա­րող են ջու­րը ա­րագ տես­նել, խշ­շո­ցը ա­վե­լի շատ լսել: Նրանց աշ­խար­հի մեջ լի­նե­լով, նրանց հետ աշ­խա­տե­լով՝ լուրջ հո­գեապ­րում­ներ ես ու­նե­նում:
-Արտ­թե­րա­պիա­յին ինչ­պե՞ս եք վե­րա­բեր­վում:
-Շատ լավ, մեծ ազ­դե­ցու­թյուն ու­նի արտ­թե­րա­պիան, ե­թե ճիշտ է ար­վում: Ես գի­տեմ նկար­չի, որ հո­գե­բա­նի կր­թու­թյուն չու­նի, բայց ազ­դե­ցիկ թե­րա­պիա­ներ է ա­նում:
-Արտ­թե­րա­պիան կա­րո՞ղ է բու­ժել մար­դուն:
-Մարդն ինքն է ի­րեն բու­ժում: Դա իմ հիմ­նա­վոր կար­ծիքն է։ Հո­գե­բա­նը, հո­գե­բույ­ժը մար­դուն օգ­նում են ինք­նու­րույն վե­րա­կանգ­նվել։ Դա իր ընտ­րու­թյունն է:
Զրույցը` Ար­մի­նե ՍԱՐԳ­ՍՅԱՆԻ

Լուսանկարներ

. .
Դիտվել է՝ 4223

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ